Op deze pagina staan ervaringen van naasten van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).
Kijk dit korte filmpje over DIS en/of lees de artikelen 'Wat is DIS?" en 'Oog voor de (nabije) naaste'.
Ieders ervaring met DIS/AGDS is anders, geen verhaal is hetzelfde.
Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.
Ruim de helft van de naasten die deze vraag beantwoordde, gaf aan als naaste voldoende steun te ervaren.
Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.
‘Ik ervaar voldoende steun.’
‘Eigenlijk heb ik meer steun nodig.’
‘Ik zou graag vanuit de hulpverlening meer steun ontvangen.’
'Mijn naaste met DIS is de enige met wie ik erover praat.'
>> Lees hieronder een greep uit de antwoorden die gegeven werden <<
"Je moet zelf sterk in je schoenen staan. Ik vind nauwelijks steun, en stuit op veel onbegrip."
- een naaste
“Soms voel ik me erg alleen, ik praat er niet zo snel over. Het is ook moeilijk uit te leggen.”
- een naaste
“Ik heb vooral veel steun aan de persoon met DIS zelf: zij kent zichzelf en haar binnenwereld en we kunnen daarover praten.
Dat geeft me veel inzicht, en daarnaast vertrouwen in haar: zij kan dit."
- een naaste
"Ik ervaar zeker voldoende steun. Wat ik af en toe mis, is dat mijn naaste veel moeite heeft met deelnemen in de maatschappij op het gebied van sociaal contact."
- een naaste
"Ik ervaar weinig tot geen steun. Mij werd zelfs geadviseerd me af te vragen of ik deze relatie wel wilde behouden. Dat vond ik heel verdrietig om te horen. Ik had juist behoefte aan uitleg, tips en steun."
- een naaste
"Naaste zijn van iemand met DIS heeft mijn leven verrijkt”
- een naaste
“In eerste instantie voelde ik me buitengesloten, maar toen heb ik zelf gevraagd of ik bij de therapie betrokken kon worden. Dat had niet gekund als mijn naaste niet bereid was geweest om die openheid te geven.”
- een naaste
“Ik heb naast de persoon met DIS niet echt iemand anders waarmee ik het er goed over kan hebben die er ook verstand van heeft.
Niet dat daar noodzaak voor is, het gaat goed tussen ons en ik kan er goed mee omgaan.”
- een naaste
“Ik heb steun ervaren door informatiebijeenkomsten bij te wonen en boeken te lezen over DIS. En ik steun/help mijn vriendin samen met anderen, daardoor lukt het.”
- een naaste
“Ik ervaar voor mezelf niet voldoende steun. Ik ervaar het wel als steun dat meer mensen er op moeilijke dagen willen zijn voor onze vriendin. Het netwerk is te klein. Daarnaast is het niet gelukt een indicatie voor passende hulp te krijgen.”
- een naaste
“Betrokken worden bij (evaluatie)gesprekken is fijn, maar die draaien logischerwijs met name om mijn naaste met DIS. Het gaat over hoe haar proces verloopt en wat er nodig is, onder andere van mij. De vraag hoe iets voor mij is, of ik iets nodig heb in de ondersteuning van mijn naaste, is helaas nooit gesteld.”
- een naaste
Wil je een seintje krijgen als er nieuwe projectactiviteiten zijn? Vul hieronder het formulier in of mail naar info@dis-is-me.nl om je in te schrijven voor de updates (nu gepauzeerd, max. 1x per maand). Neem voordat je je inschrijft kennis van onze Privacyverklaring.
Formulier niet zichtbaar? Soms helpt het accepteren van de cookies.
De auteursrechten van het materiaal van DIS is me liggen bij de makers ervan. Je mag het met anderen delen, graag zelfs! Vermeld daarbij wel altijd de website van DIS is me en de naam van de maker als die erbij staat. Er mag niets zonder toestemming worden gebruikt voor commerciële doeleinden. Hieronder vind je de link naar de licentie; ook als het werk van DIS is me aangepast en verder gedeeld wordt, valt het onder deze licentie.
NB: Het boekje De vuist - Metafoor voor overlevingsmechanismen bij dissociatieve delen valt niet onder deze licentie en mag niet vermenigvuldigd of gedigitaliseerd worden.
Contact: info@dis-is-me.nl
Projectleider: Anne Lagemaat
De meeste foto's op deze website zijn gemaakt door Annet Oldenkamp.
“De citaten op deze
website kunnen
redactioneel bewerkt zijn."
- DIS is me
