DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje of lees dit artikel over DIS.


Ieders ervaring met DIS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Ook mensen met AGDS kunnen zich herkennen in deze ervaringen. Lees ook de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Wat helpt jou/heeft jou geholpen bij vriendschappen of contacten (met mensen of dieren)?

Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.

 

‘Het helpt mij om mijn eigen behoeften te erkennen.’

  • Ik heb ontdekt dat ik het nodig heb om voldoende tijd alleen te zijn om te ontspannen of aandacht te besteden aan mijn binnenwereld.

  • Sinds ik oefen om naar mijn eigen gevoel en dat van mijn delen te luisteren kan ik beter bepalen of ik contact met iemand wil onderhouden.

  • Nu ik ruimte voor mezelf durf te maken, kan ik echt contact maken met andere mensen.

  • Ik probeer van binnen af te stemmen welke delen het met andere mensen aangaan.

 

‘Bepaalde waarden helpen mij om een vriendschap op te bouwen.’

  • Als vrienden me accepteren zoals ik ben, is het niet erg als ze de DIS niet precies begrijpen.

  • Soms slaat de twijfel toe, dan helpt als ik iets mag vragen over ons contact.

  • Het is fijn als ik zelf mag beslissen hoeveel ik wil vertellen over mijn DIS.

 

‘Er zijn verschillende andere dingen die helpen in het contact met anderen.’

  • Als een vriend(in) het initiatief neemt, helpt me dat om het contact aan te gaan.

  • Het hebben van een (hulp)hond of gemeenschappelijke interesse verlaagt voor mij de drempel in het contact met andere mensen.

  • Door zelf iets opener te zijn, heb ik gemerkt dat er mensen zijn die mij aanvaarden zoals ik ben.

  • Het helpt mij als mijn vrienden vragen wat ik nodig heb of wat voor mij prettig is.

  • Het is voor mij belangrijk om het contact met andere mensen te blijven aangaan, hoe moeilijk het ook voor me is.


‘Ik heb fijn contact met dieren.’ 

  • Door mijn huisdier heb ik ontdekt hoe fijn contact eigenlijk kan zijn.

  • Bij dieren kan ik mezelf zijn. Ze zijn er, ook als ik dissocieer of me niet goed voel.

  • Mijn huisdieren voelen mij aan en kunnen mij en mijn delen troost bieden.

  • Dieren hebben geen verborgen agenda, waardoor ik het contact echt durf aan te gaan.

  • In het omgaan met dieren kan ik al mijn zintuigen gebruiken, dat helpt me om in het hier en nu te komen of te blijven.

  • Door mijn dier(en) voel ik me minder eenzaam, maar ik zou willen dat ik met mensen net zo in contact kon zijn als met dieren.


'Vriendschap met mensen is voor mij (haast) onbereikbaar.'

  • Ik heb geleerd om alleen te zijn, maar de eenzaamheid blijft.
  • Ik vertel niets over mijn DIS en doe alsof ik ‘normaal’ ben, dat is voor mij de enige manier om contact te hebben met andere mensen.
  • Ergens heb ik me erbij neergelegd dat ik geen hechte vriendschappen kan hebben, toch voel ik me alleen.




>> Lees hier een selectie van de antwoorden <<

 

"Wat helpt jou/heeft jou geholpen bij vriendschappen of contacten?"

“Als ik wat langer met mensen samen ben helpt het mij om tussendoor even alleen een stukje te lopen, zodat ik met mijn binnenwereld kan afstemmen. Op deze manier kan ik bijvoorbeeld toch mee op vakantie, of een dagje op stap met iemand.”


- iemand met DIS

“Mijn kat heeft mij geleerd wat liefde is. Door het contact met haar is mijn hart geopend en kon ik liefde voelen en me hechten. Dat lukt mij bij mensen (nog) niet op die manier. Dat zou ik wel graag willen.”


- iemand met DIS

“Het is fijn als ik gewoon mag zijn zoals ik ben, zonder dat ik er een reden voor hoef te geven. Het helpt daarbij als mensen iets weten over mijn levensloop, zodat ik minder hoef uit te leggen.”


- iemand met DIS

“Het helpt als mensen zien dat het ook iets moois kan zijn, mijn veelzijdigheid.”



- iemand met DIS

“Mij helpt het om meer openheid te geven over mijn DIS, hoe moeilijk dat ook is. Door er iets over te zeggen merk ik dat ik meer verbinding kan voelen met mijn naaste. Ook helpt het om vooral op korte termijn dingen af te spreken, ik voel dan meer regie.”


- iemand met DIS

“Dieren zijn er onvoorwaardelijk, die kijken niet naar de rest. Mijn honden en paard zijn mijn grote steun en toeverlaat. Dieren geven liefde, ook al ben ik vergeetachtig of afwezig.”


- iemand met DIS

“Door mijn hulphond hoor ik er nu meer bij in het dorp en de buurt. Doordat ik soms een praatje maak met de buren leren mensen mij een beetje kennen en zeggen ze gedag of zwaaien ze even. Daardoor voel ik me iets minder alleen.”


- iemand met DIS

“Ik probeer de signalen en gevoelens van alle delen serieus te nemen. Ik heb ervaren dat er meestal wel een deel is dat laat blijken met wie ik beter wel of niet verder contact kan opbouwen. Het mij helpt om daarnaar te luisteren.”


- iemand met DIS

“In vriendschappen lukt het me nog niet om te laten zien hoe ik me voel of hoe het echt met me gaat. In het contact met mijn hulpverleners oefen ik om dat wel te doen. Het helpt dat mijn hulpverleners blijven, ook als ik ze soms wegduw. Het helpt ook dat ze zien dat het wegduwen gebeurt als ik eigenlijk juist om hulp zou willen vragen.”


- iemand met DIS

“Ik gooi mezelf vaak in het diepe door toch met mensen te praten, al vind ik dat eigenlijk spannend. Het helpt mij dan om te merken dat ik, ook met mijn DIS, gewoon geaccepteerd word en dat mensen er voor me willen zijn.”


- iemand met DIS