<-

Als iemand weet dat jij DIS hebt, hoe zou je dan willen dat diegene met je omgaat?

Het meest gegeven antwoord (> 50%) op deze vraag was: niet anders dan met andere mensen. Woorden die vaak gebruikt werden om dat uit te drukken waren: ‘normaal’, ‘gewoon’ of ‘hetzelfde (als met iedereen)’.

Er waren ook mensen die inhoudelijke ideeën hadden over hoe ze graag bejegend zouden willen worden. Hieronder lees je hun antwoorden en een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.

‘Ik zou willen dat er niets zou veranderen aan hoe mensen met mij omgaan.’

• Ik ben allereerst een persoon en daarnaast heb ik de diagnose DIS. Ik heb wel DIS, maar ik ben het niet.
• Ik wil geen andere behandeling dan andere mensen.
• Ik zou willen dat mensen de diagnose DIS benaderen zoals elke andere diagnose, van bijvoorbeeld een lichamelijke ziekte, en dat ze mij er niet anders door gaan behandelen.

‘Ik vind het prettig als mensen een beetje rekening willen houden met het feit dat ik DIS heb.’

• Het helpt me als ik iets over DIS kan vertellen of als ze er iets over willen lezen, zodat ik me minder alleen voel.
• Ik vind het fijn als mensen begripvol reageren wanneer ik mij iets niet herinner of geen antwoord kan geven op een vraag. 
• Dingen kunnen in het contact wel eens anders gaan dan iemand gewend is. Dan is het fijn als ik kan uitleggen dat het met mijn DIS te maken heeft.
• Dat ze zich bewust blijven dat er vaak meerdere dingen tegelijk aandacht van mij vragen.
• Het is prettig als mensen van mij aannemen dat iets soms niet lukt, of dat ik soms een grens aangeef, zonder dat ik daar uitleg bij hoef te geven.

‘Als ze weten dat ik DIS heb vind ik het fijn als ze accepteren wat de DIS voor mijn leven betekent.’

• Ik hoef dan wat minder hard mijn best te doen om alles weg te houden.
• Ik vind het soms best leuk om grapjes te kunnen maken met iemand over mijn DIS, en vind het fijn als mensen er dingen over durven te vragen.
• Soms zou het fijn zijn als iemand mee zou kunnen denken over hoe ik de dingen waar ik tegenaan loop kan aanpakken.
• Voor mij is het belangrijk in contact dat je mag zijn zoals je bent. Ik zou willen dat anderen gewoon zijn wie ze zijn en mij laten zijn wie ik ben op dat moment.

‘Ik wil niet dat mensen weten dat ik DIS heb, want ik weet zeker dat ze me dan anders zullen behandelen.’

• Ik heb ervaren dat mensen die het weten er misbruik van maken en wil daarom niet dat iemand het weet.
• Ik wil niet dat mensen mij zien als iemand waarmee iets is en waarmee anderen rekening moeten houden. Het stigma is te groot.
• Doordat ik een man ben, kan ik het me niet permitteren te laten zien dat ik DIS heb, want dan word ik al snel als dader gezien. Ik voel me bijvoorbeeld vaak jong, maar kan niet als man alleen op een schommel gaan zitten, zoals een vrouw dat wel zou kunnen doen.
  
  

Enkele mensen die de vraag beantwoordden spraken een specifieke voorkeur uit, zoals iemand die liever met de meervoudsvorm wordt aangesproken en iemand die aangeeft dat het prettig is als de omgeving ook met jonge delen in contact wil zijn.

>> Lees hier een selectie van de antwoorden <<

<-