DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje of lees dit artikel over DIS.


Ieders ervaring met DIS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Ook mensen met AGDS kunnen zich herkennen in deze ervaringen. Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Merken mensen in jouw directe omgeving dat je dissociatieve delen hebt?

  • ‘Ja, mensen in mijn directe omgeving merken het. (25%)
  • Soms merken mensen in mijn directe omgeving het wel en soms niet. (37%)
  • Nee, mensen in mijn directe omgeving merken het niet. (33%) 
  • Ik weet het niet, misschien merken mensen in mijn directe omgeving het wel. (5%)’


Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.

 

‘In mijn directe omgeving merken mensen wel dat ik delen heb.’

  • Als er een ander deel naar voren komt, zijn mijn gedrag, stem en/of mimiek anders. Mensen die dichtbij me staan kunnen dat wel zien.
  • Ik probeer het niet te laten merken, maar zeker als de stress hoog is merken mensen het wel doordat ik vertrouwde mensen niet herken, of me een gesprek niet herinner.
  • Mensen in mijn directe omgeving merken weleens dat ik iets niet kan wat ik normaliter wel kan.


‘In mijn directe omgeving merken mensen soms dat ik delen heb.’

  • Het komt weleens voor dat het me niet lukt om te verbloemen dat ik geen herinnering heb aan iets wat gebeurd is. 
  • Mensen die heel vertrouwd zijn kunnen soms zien dat er een ander deel is door subtiele veranderingen, maar kennissen of collega’s merken er niets van.
  • Alleen mensen die weten dat ik DIS heb, hebben soms in de gaten dat ik geswitcht ben.


‘Mensen in mijn directe omgeving merken niet dat ik delen heb.’

  • Mensen merken wel dat ik soms angstig, prikkelbaar of emotioneel ben, maar dat heeft meer met de trauma’s te maken dan met mijn delen.
  • Ik doe erg mijn best om het te verbergen en lijk voor de buitenwereld normaal te functioneren, soms voel ik me daardoor wel heel eenzaam.
  • Als ik buiten mijn vertrouwde omgeving kom, nemen bepaalde delen het vanzelf over, waardoor je er niets van ziet aan de buitenkant.




>> Lees hieronder een selectie uit de antwoorden <<

''Merken mensen in jouw directe omgeving dat je dissociatieve delen hebt?''

"Ik probeer er alles aan te doen om het niet te laten merken, maar soms gaat het buiten mijn wil om. Dan schaam ik me rot dat er opeens een kinddeel zit.


Als het om een aantal volwassen delen gaat, kun je dat merken aan mijn stem (door zachter praten, mensen niet aankijken of soms ineens heel boos/niet voor rede vatbaar zijn).''


- iemand met DIS

“Er is kennelijk altijd wel een deel in mij dat de contacten in de buitenwereld overneemt wanneer er teveel angst of stress is ontstaan om het 'zelf' te kunnen blijven doen.


Andere mensen kennen, denk ik, het deel wat het overneemt beter dan dat zij 'mij' kennen. Dat vind ik eigenlijk best wel een verdrietige constatering.”


- iemand met DIS

“Omdat ik naar buiten toe een zeer stabiele indruk maak met mijn gedrag, ervaar ik een diep innerlijke eenzaamheid, isolement, onzekerheid en verdriet.


Mensen die wel iets aan mij merken, vinden mij vooral wel eens 'vreemd'. Dat is wat gemerkt wordt. Dan helpt het om mijzelf niet af te wijzen en ook de ander niet; het helpt dat ik kan begrijpen dat er iets van mij vreemd overkomt op de ander.”


- iemand met DIS

"Een switch komt steeds minder vaak voor na jarenlange behandeling. Alleen mijn partner of behandelaar merkt de

subtiele switches nog op."


- iemand met DIS

"Ik heb het nu geaccepteerd en mijn man heeft veel gesprekken bijgewoond die hem geholpen hebben om met mij om te gaan.


Onze zoon is vanaf zijn geboorte gewend om met mij om te gaan. Hij noemt mij ‘soms apart, maar een lieve moeder’. Ik leg wel eens dingen uit op een kinderlijke manier, omdat ik nu zelf weet hoe ik ermee om kan gaan."


- iemand met DIS

"Mijn omgeving merkt

het wel. Aan uitvalsverschijnselen, veranderd gedrag, aan het feit dat ik soms tijd kwijt ben of me situaties niet kan herinneren. Toch kan ik het soms allemaal heel goed camoufleren.”


- iemand met DIS

Ze merken het vaak niet, omdat mijn volwassen delen meestal vooraan zijn. De kleineren in mij ervaren geen of onvoldoende veiligheid om er te durven zijn bij iemand anders dan bij mijn therapeut.


- iemand met DIS

Naar buiten toe functioneer ik schijnbaar goed, onder andere doordat een bepaald deel dominant is in contact met mensen. Het is een erg eenzaam gebeuren als je DIS hebt. Je lijkt min of meer te functioneren. Maar je moet alles in je hoofd wel alleen verwerken en ermee dealen. Onder andere omdat hechting aan andere mensen erg moeilijk lukt."


- iemand met DIS

''Het is jammer dat er zoveel onzichtbaar is. Dit maakt het soms wel ontzettend lastig. En ook moeilijk te accepteren, voor buitenstaanders in het algemeen, maar ook voor hulpverleners.''


- iemand met DIS

''Doordat ikzelf iets meer accepteer dat ik DIS heb, durf ik het aan meer mensen te vertellen. Vooral omdat ik de verhalen van anderen hoor. Als mensen dan attent zijn, kunnen ze merken dat ik verander van gedrag, vooral bij vermoeidheid.


Er zijn ook mensen/vrienden die ijskoud zeggen: ‘Nee, je bent gewoon normaal’. Of: ‘Moet je nou nog steeds met dat therapiegezeur bezig zijn? Laat het verleden nou eens liggen, je leeft nu’.”


- iemand met DIS