DIS is me

Op deze pagina staan ervaringen van naasten van mensen met de diagnose dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).

Kijk dit korte filmpje over DIS en/of lees de artikelen 'Wat is DIS?" en 'Oog voor de (nabije) naaste'.


Ieders ervaring met DIS/AGDS is anders, geen verhaal is hetzelfde.

Lees de Bijsluiter bij deze gebundelde ervaringen.

Hoe zorg je in moeilijke tijden voor jezelf

als naaste van iemand met DIS?

Hieronder lees je de antwoorden die het vaakst op bovenstaande vraag gegeven werden, met daaronder een samenvatting van de verklaringen en toelichtingen.


‘In moeilijke tijden neem ik afstand en maak ik ruimte voor mezelf.’

  • Voor mij is het in een moeilijke tijd belangrijk om mijn grenzen aan te geven.
  • Als mijn naaste met DIS het erg moeilijk heeft, kruip ik wat meer in mijn schulp.
  • Het helpt om af en toe activiteiten te ondernemen zonder mijn naaste met DIS.
  • Ik plan bewust in dat ik op sommige momenten alleen kan zijn.
  • Het helpt me om tijd te maken voor mijn hobby’s, huisdieren en vakantie.


‘Bepaalde gedachten helpen me in moeilijke tijden voor mezelf te zorgen.’

  • Ik probeer te verdragen dat de ander het soms heel zwaar kan hebben.
  • Het helpt dat ik weet dat mijn naaste met DIS bij de therapeut terecht kan.
  • Het helpt om te bedenken dat ik de problemen van mijn naaste met DIS niet kan wegnemen.
  • Soms bedenk ik: er zijn mensen die het nog veel moeilijker hebben.
  • Mijn naaste met DIS en ik houden ons eraan vast dat een moeilijke periode weer voorbij gaat.


‘In moeilijke tijden zoek ik steun bij andere mensen dan mijn naaste met DIS.’

  • Het helpt me om in moeilijke tijden in contact te blijven met andere vrienden.
  • Het online lotgenotencontact dat ik heb met andere naasten helpt me enorm.
  • Het is steunend dat ik bij andere mensen terecht kan om mijn verhaal te delen.
  • Met mijn eigen therapeut kan ik goed praten over het contact met mijn partner.


‘Mijn naaste met DIS en ik hebben samen ontdekt wat voor ons werkt.’

  • Mijn naaste met DIS gaat niet altijd mee op vakantie, we regelen dan mantelzorg.
  • We doen dingen samen, maar ook apart.
  • Het is voor ons het belangrijkste om in gesprek te blijven met elkaar.
  • In zware tijden komt de begeleiding vaker om mij te ontlasten. 
  • We zijn apart gaan wonen zodat we allemaal voldoende rust hebben.


Er is ook een naaste van iemand met DIS die aangeeft: ik doe dit eigenlijk te weinig, ik blijf alsmaar hollen.




>> Lees hieronder een greep uit de antwoorden die gegeven werden <<

"Hoe zorg je in moeilijke tijden voor jezelf als naaste van iemand met DIS?"

“Ik vertel in zo’n periode weleens aan anderen dat ik hun steun nodig heb in de zorg voor mijn vriendin, of ik blaas stoom af bij mensen die haar verhaal kennen. Soms helpt het om even met iemand te delen wat je meemaakt, zodat je niet alleen blijft rondlopen met het lijden van

de ander.”


- een naaste

“Ik heb twee vrienden gevraagd mij te ondersteunen in moeilijke tijden. Maar heel goed werkt het nog niet. De een zegt al snel dat een relatie met iemand met DIS misschien te veel voor me is en dat ik de relatie beter kan beëindigen. De ander zegt ‘wat rot voor je, veel sterkte’. Aan beiden heb ik niet veel. Sinds kort heb ik via internet contact met lotgenoten en dat vind ik wel helpend. Verder heb ik momenteel een eigen therapeut waarmee ik goed kan praten over het contact met mijn partner. Dat is heel fijn.”


- een naaste

“Als er veel spanningen zijn tussen mij en mijn partner (maar ook in algemene zin, buiten DIS om) werkt het altijd het beste om met elkaar

te praten.”


- een naaste

“Ik zorg voor mezelf door het te zien als iets van mijn naaste, wat met haar verleden te maken heeft en niets met mij. Ik zorg al 20 jaar voor een stuk veiligheid terwijl ik het wel bij haar kan laten. Het kost me weinig energie. Daarnaast hebben we goede afspraken over wanneer ik de hulpverlening inschakel.”


- een naaste

“Gelukkig heb ik een goede vriend met wie ik mijn emoties en gevoelens kan bespreken als ik daar behoefte aan heb. Sporten helpt mij ook. Een onderwerp als intimiteit en seksualiteit vind ik wel lastig om met een vriend te bespreken. Dat kan voor mij niet zomaar; dat voelt gek. Over het algemeen zorg ik wel goed voor mezelf. En dat is ook nodig om de steun en toeverlaat voor mijn partner te kunnen blijven die ik graag wil zijn.”


- een naaste

“Als mijn naaste met DIS het moeilijk heeft en aangeeft dat ik niks voor haar kan doen, dan ga ik naar een bioscoop of bij een vriendin langs. Niet makkelijk, maar zij heeft er niets aan als ik me rot ga zitten voelen omdat het slecht met haar gaat.”


- een naaste

“Ik heb geleerd om mijn grenzen beter te bewaken. Eerder stond ik meteen voor de volle 100% klaar om te helpen, maar soms kan mijn vriendin met DIS zelf iets helpends doen of is er nog een andere hulpbron beschikbaar. Ook als ik hoor dat het heel slecht gaat met vriendin, beloof ik tegenwoordig niet meer dat ik er direct aan kom. Ik laat wel merken dat ik meeleef en denk mee aan de telefoon. Het kan nu eenmaal ontzettend zwaar zijn en daar kan ik niet altijd wat aan doen.”


- een naaste

“Mijn verdriet en pijn mogen er zijn. Daardoor kan ik mij ook op andere dingen in het leven richten, zoals de andere gezinsleden, mijn familie, mijn werk en onze hond. Toch is het lang niet altijd makkelijk.”


- een naaste

“In een moeilijke periode helpt het me om te beseffen dat ik de DIS niet voor de ander kan oplossen en dat dit ook niet mijn verantwoordelijkheid is. Soms zit er niets anders op dan te verdragen dat mijn naaste met DIS soms ineens een tijd van de radar ‘verdwijnt’. Het helpt tot slot om te bedenken dat ik vooral gewoon ‘naast’ de ander mag staan.”


- een naaste

“Het helpt dat we apart zijn gaan wonen, daardoor hebben mijn kinderen en ik rust, en heeft mijn partner rust. De prikkels van een druk gezin zijn te veel voor hem. In een moeilijke tijd onderneem ik meer dingen alleen, dan ga ik bijvoorbeeld een paar dagen wandelen.”




- een naaste