DIS is my body 

Als een waterval waar ik tegenop moet 

Ik weet het niet meer, wat moet ik met dit lijf? Ik probeer de theorie toe te passen die ik in verschillende therapieën heb geleerd…’Je bent in het hier en nu, voel, kijk, proef en hoor wat er nu om je heen is.’ Maar het is alsof ik tegen een ander praat. Dit onverzettelijke lijf is van iemand anders – ik voel zelf helemaal niets. Alhoewel? Dit lijf heeft wél een gevoel.

Maar dat gevoel is voor mij waanzin, als een waterval waar ik tegenop moet, terwijl die van een enorme hoogte naar beneden stort. Een enorm gedender om me heen, wanhopig probeer ik te klimmen, maar ik word steeds weer teruggeworpen. Ik ben zo moe, ontzettend moe, uitgeput. Het lijf kan niet meer.

En dan zie ik: onderaan de waterval stroomt het water weg. Het vermoeide lijf gaat in dat stroompje zitten en kijk, het water draagt het lichaam. Mijn lichaam. Het omsluit mijn uitgebluste lijf en raakt me zachtjes aan. Mijn verstarde lijf wordt langzaam iets soepeler en begint mee te bewegen. Aarzelend laat ik me meevoeren. Zachtjes dobber ik met de stroom mee, op weg naar nieuwe ontdekkingen.

- Iemand met DIS